Dinsdag 24 november rijden we na een rustige ochtend in Queenstown via Arrowtown naar Lake Wanaka. Hier zijn we niet van plan lang te blijven en als we aankomen schrikken we een beetje van de prijzen van de campings. We besluiten de reisgids erbij te pakken en naar een goedkope camping in de buurt te rijden. We doen er meer dan een uur over om die te vinden maar dan staan we ook voor een prikkie! 6 euro! We zijn op doorreis want ons doel is uiteindelijk de gletsjers aan de westkust van het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland.

Als we de volgende dag wakker worden ontbijten we snel en rijden voor een verse koffie naar Lake Wanaka. We missen niet veel aan Nederland, maar de koffie is toch wel een ding dat we erg missen. Gelukkig hebben ze hier in Nieuw-Zeeland veel leuke en lekkere koffietentjes en dus kunnen we na een take-away door naar de westkust. We gaan naar het kleine strandje van Monroe Beach dat op de weg naar de gletsjers ligt. Ook hier hebben we kans om de Fjordland Crested Pinguïn te zien. We moeten dan wel eerst een wandeling maken van meer dan een uur en dat ook nog eens in de stromende regen. We willen het toch graag zien en dus besluiten we de regenjas aan te trekken en gewoon te gaan lopen. De wandeling is erg mooi, maar naarmate we meer in de buurt van het strand komen worden onze kleren ook steeds natter. Eenmaal op het strand zijn we doorweekt! We wachten samen met twee meisjes aan de linkerkant van het strand en zien dan na een kwartiertje twee pinguïns het water uitkomen en naar hun nest lopen. We kunnen er geen genoeg van krijgen, wat een geweldige dieren zijn dit! We lopen terug in de regen en in de camper beslaan de ruiten zodra we binnenkomen. We trekken snel droge kleding aan en rijden verder naar onze bestemming; Fox Glacier.

Aan de westkust van Nieuw-Zeeland liggen meerdere grote gletsjers, maar bijna nergens ter wereld liggen de gletsjers zo dicht bij de kust als hier in Nieuw-Zeeland. We rijden eerst naar de Fox gletsjer en eenmaal hier kunnen we de gletsjer nauwelijks zien. Het regent en het zicht is slecht. Dat is balen, want dit is de plek waar we al lang op wachten op een echt heli-hike te maken. We besluiten naar de camping te rijden en gewoon te hopen op beter weer. We koken gezellig in de camper en nadat we alle kleding in de droger hebben gedaan gaan we lekker vroeg slapen. De volgende ochtend kunnen we onze ogen niet geloven…..we zien zowaar een stukje blauwe lucht en de weersverwachtingen voor vandaag zijn oké! We besluiten geen minuut te verliezen en naar het kantoor te rijden waar we de heli-hike kunnen boeken. Die zitten voor de eerst twee vluchten al vol en dus reserveren we voor de derde.

We zien in de richting van de andere grote gletsjer, de Franz-Josef gletsjer, dat de lucht nog blauwe aan het worden is. We kijken op de kaart en zien dat deze maar 25 kilometer van de Fox gletsjer ligt. We rijden naar de Franz Josef gletsjer waar we in het gelijknamige dorpje informeren wat een heli-hike daar kost. Deze is goedkoper en we zitten langer in de helikopter! We zeggen de andere reservering dus af en boeken voor 3 uur die middag de wandeling over de gletsjer. Voordat we ons moeten melden op het kantoor besluiten we eerst naar de voet van gletsjer te lopen zodat we een goed beeld hebben hoe groot deze gletsjer eigenlijk wel niet is. We lopen in een uur naar de voet van de gletsjer en staan oog in oog met een muur van ijs. Als we ons om iets voor 3-en weer melden bij het kantoor krijgen we de instructies voor onze ijswandeling. Onze eerste helikoptervlucht gaan nu echt bijna gebeuren. We krijgen wat adviezen over de wandeling op de gletsjer en krijgen speciale schoenen en een lekkere warme jas. We worden in 4 groepen verdeeld en wij zitten met een echtpaar uit Engeland (die Holland als achternaam hebben) en een jongen uit Australië (en je gelooft het niet die heet Denmark van zijn achternaam!). We zitten in de laatste groep en dus zien we de helikopter af en aan komen. Als we eenmaal aan de beurt zijn mag Ray voorin zitten. We stijgen op en wat een kick is dat! We zien de gletsjer vanuit de lucht liggen en hebben een prachtig uitzicht op het grote ijsveld. We landen 10 minuten later op de gletsjer waar we ijzeren punten onder onze schoenen krijgen zodat we niet uitglijden op het ijs. We lopen meer dan 2,5 uur en kruipen door ijsgrotten, zien de meest mooie ijsformaties en leren waarom het ijs blauw is in plaats van wit (het is een lang verhaal, maar het heeft te maken met de hoeveelheid lucht die in het ijs zit). Na 2,5 uur worden we door de helikopter weer opgehaald en zijn we een avontuur rijker! Wat was dit een belevenis! Moe maar zeer voldaan rijden we alvast een stukje het plaatsje Franz Josef uit waar we na een uurtje rijden op een DOC camping slapen. De volgende dag gaan we naar de andere kant van het eiland rijden, naar Kaikoura.

In Kaikoura waren we al eens eerder geweest toen we met ons spaceship de eerste dagen door Nieuw-Zeeland reden. Toen was het weer te slecht voor een walvissentocht en dus proberen we het nog eens. Het is een lange dag rijden en dat weten we. We gaan dus vroeg op pad en op onze weg naar Kaikoura bezoeken we als laatste attractie aan de westkust de ‘Pancake Rocks’. Dat zijn rotsen in het water die uit verschillende laagjes bestaan waardoor ze lijken op gestapelde pannenkoeken. We lopen een rondje en rijden dan snel verder naar de andere kant van het Zuidereiland. Aan het begin van de avond komen we, na weer een prachtige rit, aan in Kaikoura. Onderweg zien we nog voor de kust van Kaikoura veel dolfijnen die een show geven. We checken in op de camping en maken een lekker rijstgerecht. De volgende ochtend staan we op tijd op en rijden snel naar het Whale Watch centrum waar we reserveren voor de boot van 12 uur. We skypen met de vrienden die in Nederland Sinterklaas aan het vieren zijn. Super leuk om iedereen weer eens te zien en we krijgen zelfs een paar cadeautjes die voor de camera worden uitgepakt. Het is ook een raar idee dat wij net wakker worden met een koffie en de andere kant van de lijn toch duidelijk aan de alcohol zit J

Onze boot vertrekt precies op tijd van Kaikoura en het belooft een ruig tochtje te worden. We hebben er geen last van, maar de jongen voor ons des te meer. We gaan op jacht naar de Sperm Whale. Dat is een ander soort walvis dan dat we aan de westkust van Australië hebben gezien. We varen een uur voordat de (zeer grappige) gids het alarm slaat dat er een walvis is gesignaleerd. We haasten ons naar buiten en zien inderdaad een geweldig grote Sperm Whale. De gids weet wat we willen zien en als het moment daar is roept hij door de speakers; “Okay Folks, here comes that Tail!’ En die kwam er ook....prachtig gezicht. We zien nog 4 andere walvissen en dan is het voor ons tijd om terug te varen naar de haven van Kaikoura. Onderweg komen we nog verschillende grote albatrossen tegen en de leuke Dusky dolfijnen die de acrobaten van de zee genoemd worden vanwege hun springkunsten. Leuk om te zien! We blijven die avond nog in Kaikoura, want morgen staat ons weer een lange rit te wachten richting Abel Tasman National Park.

Abel Tasman National Park gaat bij ons de boeken in als een vochtig park. We hebben twee dagen rondgereden en niet veel meer gezien dan een donkere lucht en veel druppels. We rijden in de regen naar Golden Bay en bezoeken de helderste waterbron ter wereld; de Pupu Springs. Zelfs met regen ziet dit er erg helder uit en je kan dan ook ver kijken door dit water. We rijden terug naar het plaatsje Motueka dat als uitvalsbasis voor het park dient. Het begint een beetje op te klaren als we de volgende ochtend wakker worden. Niet echt goed genoeg om te blijven en dus rijden we langzaam richting Nelson. Als we nog geen kwartier onderweg zijn zien we het helemaal opentrekken en besluiten we rechtsomkeer te maken. We rijden dezelfde route en nu met een strak blauwe lucht. Wat een verschil maakt dat! We lunchen in de zon op het goudgele stand van het Nationale Park en zijn blij dat we dit toch nog met mooi weer hebben kunnen zien. We rijden richting de Marlborough Sound over de Queen Charlotte track en hebben een prachtig uitzicht vanuit onze camper. We rijden de rest van de middag op ons gemak naar Picton.

In Picton staan we op een vreselijke camping. We hadden niet veel keuze, maar deze is dichtbij de boot en dus ook de aanvoer route voor vrachtwagens. We slapen slecht, maar veel tijd om daarover na te denken hebben we niet. Om 7 uur vertrekken we richting de haven, waar we een uur later het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland langzaam zien verdwijnen. Het was prachtig, we zijn benieuwd wat het Noordereiland ons te bieden heeft.