Als we op zaterdag 23 januari weer terug zijn in Ushuaia hebben we de hele dag nodig om bij te komen van onze reis naar Antarctica. We doen die dag ook niets anders dan bellen naar Nederland en uitrusten. De volgende dag wisselen we van hotel en lopen we richting het dorp. Ray bezoekt allerlei musea en Nan rust nog wat verder uit.

Maandag lopen we op tijd richting het dorp. Vandaag willen we het Nationale Park Tierra del Fuego bezoeken. We lopen naar de bushalte en zien Vera en Nico in een eetcafé zitten. We drinken gezamenlijk een koffie en spreken af voor die avond om te gaan eten. Gezellig! We nemen het plaatselijke busje naar het Nationale Park en besluiten een wandeling te gaan maken van ongeveer 3 uur. We starten bij een klein postkantoortje (het meest zuidelijke postkantoortje van Zuid-Amerika) waar we nog maar eens een stempel halen in ons paspoort. Ze noemen dit gedeelte heel toepasselijk ‘Fin del Mundo’ wat ‘einde van de wereld’ betekent. We maken een prachtige wandeling over het af en toe steile pad. We nemen tegen 5 uur het busje terug naar het centrum van Ushuaia. Aan het einde van de dag lopen we naar het reisbureau waar we een ticket regelen voor de volgende dag naar El Calafate. De bus is 18 uur en wij besluiten al snel om te gaan vliegen. ’s Avonds eten we met Vera en Nico bij de heerlijke plaatselijke Italiaan.

El Calafate ligt in het Argentijnse gedeelte van Patagonie en is de uitvalsbasis voor de Perito Moreno gletsjer. We hebben natuurlijk al heel veel ijs en gletsjers gezien de afgelopen weken, maar toch willen we dit niet overslaan. We merken ook dat het altijd hard waait in Patagonie als de piloot de landing inzet naar El Calafate. Voor ons gevoel vallen we tientallen meters naar beneden, maar toch hebben we een veilige landing. Nan haar tas is kapot als we aankomen en nadat we dat geregeld hebben met Aerolinas Argentinas koersen we naar het dorp. Daar regelen we een mooie kamer voor ‘weinig’ en lopen het dorpje in. We regelen een bus naar de gletsjer voor de volgende dag en doen het verder rustig aan. ’s Avonds eten we een heerlijke pizza met verse tomaten. Die hebben we nog niet zo lekker gehad hier in Zuid-Amerika. We zijn tot nu toe nog niet echt onder de indruk van de Argentijnse keuken. De groenten in de supermarkt zien er slecht uit en de afwisseling is meestal vlees, vlees en vlees! De volgende dag gaan we naar de Perito Moreno gletsjer. Je zou zeggen dat we nu wel genoeg ijs hebben gezien na Antarctica, maar we willen toch wel graag deze gletsjer zien. De busrit is een mooie rit en in de bus komen we ook nog 3 mensen tegen die bij ons op de boot naar Antarctica zaten. Voelen we ons toch nog een beetje vertrouwd bij al dat ijs! Als we aankomen is het weer slecht! Het regent! We nemen dus eerst maar een kopje koffie in het naastgelegen restaurant en dan gaan we ingepakt naar de gletsjer. Het is, juist omdat het regent, een prachtig gezicht. De kleur van het ijs komt prachtig uit met dit weer en we zien (en horen vooral) meerdere malen brokken ijs vallen. In de middag gaat de bus weer terug en rijden we naar El Calafate. Hier hebben we nog een rustdagje waar we wat dingen regelen voor de rest van de trip. We kopen een busticket voor de volgende dag naar Puerto Natales en gaan vroeg slapen.

Puerto Natales ligt aan de Chileense kant van Patagonie en dus passeren we van El Calafate naar Puerto Natales wederom de grens. De stempels in ons paspoort gaan hard op deze manier! De busrit duurt 5 uur en als we aankomen lopen we (na even zoeken) naar ons van tevoren gereserveerde hostel. We zijn hier uiteraard om het Nationale Park ‘Torres del Paine’ te bezoeken. De vrouw van het hostel adviseert ons een auto te huren aangezien de populaire ‘W’ lopen in het park geen optie is voor Nan. We lopen naar het dorp en regelen een auto voor twee dagen. De volgende ochtend komt de man van het autoverhuurbedrijf netjes de auto brengen en we gaan vroeg op stap. Het weer is prachtig en we voelen ons weer eens ‘Kind of the Road’! Het nationale park is meer dan anderhalf uur rijden van het dorp en gaat dwars door het typische Patagonische landschap. Eenmaal in de buurt van het park zien we de prachtige bergen al voor ons liggen. We maken prachtige tochten door het park en stappen af en toe uit om een wandeling te maken. De weg in het nationale park is erg slecht en we begrijpen ineens waarom de man van het verhuurbedrijf aandrong op een verzekering. Ach, we rijden er lekker op los en we zien wel hoe het loopt. De tweede dag is het weer een stuk minder mooi, maar nog steeds de moeite waard voor een bezoek. We rijden dus weer de lange weg naar het Nationale Park en bekijken de andere helft van het park. We zien onderweg meerdere condors (grote roofvogels), guanaco’s (soort lama’s) en nandu’s (soort struisvogels). Een prachtig park en de moeite waard om te bezoeken.

De volgende dag nemen we de bus naar Punta Arenas in het zuiden van Chili. Deze rit duurt maar 3 uurtjes en daar draaien we ons hand niet meer voor om na al die busritten! Als we in de bus zitten naar Punta Arenas krijgen we een sms-je van Vera en Nico dat ze in Punta Arenas zitten en waar wij zijn. We spreken af voor aan het einde van die middag. Als we aankomen (na een busrit van 3 uur) in Punta Arenas lopen we naar een hostel. We hebben geen reservering gemaakt en dat merken we wel. Alles waar we langslopen zit vol en als het dan ook nog begint te regenen besluiten we eerst maar eens te gaan lunchen. Daar zoeken we nog maar eens een paar adressen op en na de lunch houden we een taxi aan die ons langs diverse hostels rijdt. De chauffeur weet zelf ook nog allerlei adresjes maar als we die bekijken valt ons op dat de standaard van de chauffeur toch iets anders is dan die van ons J. Uiteindelijk komen we terecht bij Maipu Street hostel waar we een goede (maar veel te dure) kamer hebben. We lopen naar het centrum waar we hebben afgesproken met Vera en Nico en we duiken gelijk een café in. We drinken wat en gaan dan lekker samen iets eten. We wisselen weer mooie reisverhalen uit en aan het einde van de avond brengen Vera en Nico ons in hun 4wheel drive camper naar ons hostel. Dit was waarschijnlijk wel de laatste keer dat we Vera en Nico in Zuid-Amerika zullen zien. De volgende keer doen we het over in Nederland!!

De volgende dag lopen we naar het reisbureau waar we onze trip naar Antarctica hebben geboekt. Het meisje achter de balie herkent ons direct en na een kort praatje over onze belevenissen op Antarctica boeken we een ander boottripje. Deze keer ook naar de pinguïns, alleen de pinguïns op het eiland Magdalena. Daar leeft een kolonie Magallanes pinguïns van rond de 100.000. We hebben uiteraard al veel pinguïns gezien, maar dit soort nog niet en vooral het aantal vinden we de moeite waard. ’s Middags nemen we de boot naar dit eiland en dat is wel even andere koek dan ons ‘luxe’ cruiseschip naar de zuidpool! Een oud barrel die niet erg snel gaat... We varen dus ruim 2 uur naar het eiland en we zien dichtbij het eiland de pinguïns al het water in en uit springen. Het blijft een prachtig gezicht. We hebben een uur op het eiland voordat de boot koers zet terug naar Punta Arenas. We lopen naar de hoger gelegen vuurtoren en zien inderdaad duizenden pinguïns. Eenmaal terug in Punta Arenas is het al laat. We nemen een soepje met een broodje en gaan lekker slapen. Het was weer een mooie dag in het prachtigePatagonië.

Aangezien we weer vanuit Ushuaia naar Buenos Aires vliegen hebben we dus nog een busrit van 12 uur te gaan. Het is niet anders en dus doen we boodschappen in Punta Arenas en maken we ons klaar voor de trip terug naar Ushuaia. Daar komen we in de avond aan en lopen naar ons ‘oude’ hotel. Morgenochtend nemen we afscheid van de kou en maken we ons op voor de hoofdstad van Argentinië; Buenos Aires!